Pierwsze przejawy krótkofalarstwa na ziemi krakowskiej miały miejsce na przełomie lat 1927/28. Wtedy to pojawiły się w eterze trzy amatorskie radiostacje: TPZO Józefa Kaczora, TPRO Leopolda Laksberga oraz TPOM nieznanego z nazwiska nadawcy. Początkowo, wobec niewielkiej ilości czynnych entuzjastów amatorskiej radiokomunikacji, powszechna była przynależność do niezbyt odległego Lwowskiego Klubu Krótkofalowców (LKK), przy którym działało ogólnopolskie Biuro QSL.
W grudniu 1928 r. zarząd LKK podjął uchwałę o podziale kraju na 5 dystryktów czyli okręgów, na czele których stal dystrykt – manager. W Krakowie dystrykt-managerem został Józef Kaczor, używający już znaku SP3ZO, gdyż Polska w miejsce dotychczasowego prefiksu TP zaczęła używać znaku SP3. W początkach 1929 r. Instytut Radiotechniczny w Warszawie podjął inicjatywę powołania do życia ogólnopolskiego związku krótkofalowców pod nazwa „Polski Związek Krótkofalowców”. Zaproponowano utworzenie w Polsce 5 okręgów tj. jeden centralny z siedzibą w Warszawie, a pozostałe 4 w czterech krańcach Polski. W 3 krańcach istniały już kluby ( lwowski , wileński i poznański ) i wówczas krótkofalowcy z Krakowa uznali, ze nadszedł czas założenia własnego klubu. Zamysł ten został zrealizowany w kwietniu 1929 r. a powołany do życia klub przyjął nazwę „Krakowski Klub Krótkofalowców”(KKK). Klub w chwili powstania liczył zaledwie 4 nadawców.
W jesieni 1929 r. ówczesny Min. Poczt i Telegrafów wydał pierwsze 10 licencji na amatorskie radiostacje. Niestety nie było wśród nich ani jednej dla amatorów ziemi krakowskiej i województw sąsiednich. Szerszą działalność KKK rozwinął w roku 1931 poprzez propagandę krótkofalarstwa w prasie i w radio, uruchomienie szkolenia członków i zorganizowanie biblioteki. Dzięki licznym zabiegom uzyskano subwencje, co pozwoliło na przystąpienie do budowy radiostacji klubowej. Znaczna część członków KKK rekrutowała się wówczas spośród pracowników Dyrekcji Okręgu PKP. Wielu z nich zajmowało wysokie stanowiska i dzięki temu w październiku 1931 roku klub otrzymał od dyrekcji PKP własny lokal 2-izbowy. Prezesem Klubu był w tym czasie Zygmunt Olszewski SP3OZ -kontroler telegrafii i telefonów Dyrekcji Okręgu PKP, a V-ce Prezesem był adwokat, dr Szymon Nichtberger PL5ZZ. W roku 1933, w Trzebini powstała grupa osób zainteresowanych krótkofalarstwem, a wśród nich Franciszek Kłósko, bardzo aktywny działacz i doskonały operator radiostacji SP1DN. Krótkofalowcy zrzeszeni w KKK rozwijali coraz bardziej swoje umiejętności osiągając bardzo eksponowane miejsca w organizowanych od 1933 r. międzynarodowych zawodach PZK. W I zawodach zajęli w klasyfikacji klubowej 2-gie miejsce za LKK, a w następnym 1934 roku również 2-gie, a indywidualnie Fr. Kłósko SP1DN zajął 2-gie miejsce. Inny, również doskonały operator Stanisław Holuj z Myślenic SP1DE zajął 4-te miejsce. W 1934 r. tenże nadawca zdobył pierwszy wysoce prestiżowy dyplom WAC ( Worked All Continents). W 1935r. Walne Zebranie KKK wyłoniło nowy zarząd klubu, na czele którego po raz drugi stanął inż. Stanisław Tokarski SP1ST. W tym samym roku, KKK zorganizował wyprawę w Tatry dla zbadania przydatności łączności radiowej dla ratownictwa górskiego. Próby odbyły się na trasie pomiędzy Doliną 5 Stawów a Halą Pyszną. Na Walnym Zebraniu w 1936 r. wybrano po raz trzeci prezesem inż. St. Tokarskiego SP1ST. W tym samym roku zorganizowano lokalne zawody odbioru i nadawania znaków Morse’a. Najlepsi zawodnicy uzyskali tempo 90 – 100 znaków/min. W roku 1937 w Katowicach rozpoczęto starania o utworzenie niezależnego Śląskiego Klubu Krótkofalowców. Klub ten powstał formalnie w maju 1938r. a w konsekwencji przeniosło się do niego 15 członków KKK. W kwietniu 1939 r. KKK obchodził swoje 10-lecie. W uroczystości wzięli udział przedstawiciele Polskiego Radia oraz zaproszeni goście. Po części oficjalnej odbyło się Walne Zebranie na którym jako nowego Prezesa wybrano inż. Jana Orskiego SP1OJ.
W okresie wojny wielu krótkofalowców włączyło się czynnie do walki z okupantem. Kilku z nich przypłaciło to życiem. A oto ich wykaz:
- inż. Stanisław Tokarski SP1ST
- Stanisłąw Hołuj SP1DE
- Zygmunt Angelm SP1LG
Na temat działalności powojennej KKK niewiele można powiedzieć. Formalnie klub ten został reaktywowany w początkach roku 1960 odgórnym poleceniem wydanym przez Zarząd Główny PZK, jednak wobec braku własnego lokalu oraz faktu, że cała działalność organizacyjna oraz sportowa prowadzona była przez Oddział PZK, trudno jest mówić o jakichś większych osiągnięciach tego klubu.
Historię przygotował
i opracował